51. Spisany na straty

**Carlos**

            W ciągu ostatnich dni Logan i Caroline próbowali się do mnie dodzwonić wiele razy. Kendall z Jamesem namawiali mnie, żebym odebrał telefon, ale ja nie chciałem rozmawiać z tą dwójką. Zdradzili mnie i nie potrafiłem im tego wybaczyć. W sądzie złożyłem papiery rozwodowe. Chciałem mieć to jak najszybciej za sobą. W laboratorium były już próbki mojego DNA i DNA dziecka Caroline, które było moje lub nie. Odkąd straciliśmy dach nad głową Adriana z Jamesem przyjęli mnie pod swe skrzydła. Było ciasno ale nie mogłem narzekać. Oni zajmowali swoją sypialnię, Kendall z Alice spali na kanapie, a moim królestwem był materac na podłodze w salonie. To tylko stan przejściowy. Schmidt szperał w necie i szukał nowego mieszkania dla siebie i Brown. Ja też chciałem znaleźć sobie jakieś przytulne gniazdko, ale jeszcze nie teraz. Nie chciałem zostawać sam. Gdy jestem w towarzystwie, mogę przynajmniej udawać, że wszystko jest w porządku, że jestem twardy i się trzymam. Jednak gdybym został sam ze sobą, pewnie gapiłbym się ślepo w migający obraz telewizora, leżąc pod kocem. Bogu dzięki moi przyjaciele byli tak gościnni i pozwolili mi zostać u siebie na jakiś czas. O tym jak się rzeczywiście czuję, wiedział tylko James. Nie chciałem obarczać wszystkich w koło swoimi problemami tym bardziej, że sami mieli swoje.
Kendall zdecydował się zgłosić całą tą sprawę z Rebeccą na policję. Powiedział im wszystko, a teraz ta plastikowa lala jest poszukiwana. Wszyscy mieliśmy nadzieję, że w końcu ją dopadną. Mimo tego, że była na widelcu, nadal wysyłała do Alice groźby. Biedna Brown wręcz zaczęła bać się własnego cienia. Całymi dniami zalegiwała na kanapie i ruszała się tylko do toalety. Wszyscy jej współczuliśmy, ale mieliśmy już dosyć jej ciągłych przeprosin. Powtarzała, ze to, co się stało, jest jej winą, że nie powinna była w ogóle się do nas wprowadzać i takie tam. Nikt nie miał jej tego za złe. Przecież nie mogła przewidzieć, że ta szmata wymyśli coś takiego.

            Caroline podobno po wyjściu ze szpitala pojechała do swojej matki. Tak przynajmniej powiedziała mi Adriana, która odwiedzała ją, gdy jeszcze leżała w szpitalu. W sumie jak dla mnie mogła nawet wylądować pod mostem. Nie było mi jej żal. Okropnie mnie zraniła. Po raz kolejny z resztą. Na początku naszego związku, gdy zdradziła mnie po raz pierwszy, wybaczyłem jej, ale teraz już bym nie potrafił. Nie potrafiłbym nawet się do niej teraz uśmiechnąć, a co dopiero znów jej zaufać. Kochałem ją, naprawdę, ale to uczucie zostało przyćmione przez inne. Logan… Na nim też się okropnie zawiodłem. Może nie tak bardzo jak na mojej żonie, która już niedługo miała zostać byłą żoną, co jednak nie zmieniało faktu, że zranił mnie. Może gdyby powiedział mi o tym od razu… Może wtedy byłbym w stanie mu to wybaczyć… Nie wiem już sam, co bolało mnie bardziej. To, że przespał się z moją kobietą, czy to że patrzył mi w oczy i mógł z tym normalnie żyć, kłamać, łgać jak z nut. To zdecydowanie nie był ten sam Logan, któremu zaufałem dawno temu i myślałem, że tak zostanie już na zawsze. Moja głowa była przepełniona od myśli. W ostatnim okresie zdążyłem chyba podsumować całe swoje życie. Moje wnioski nie były przyjemne. Byłem bliski załamania. Całe szczęście jednak miałem jeszcze przy sobie przyjaciół, którzy jeszcze nigdy mnie nie zawiedli. Może jestem naiwny, ale wierzę, że tak już pozostanie.

**Logan**

            Byliśmy z Ellie w trakcie kręcenia teledysku. Dzieci zostawiliśmy w domu z opiekunką. Wreszcie się zdobyłem na odwagę i zatrudniłem kogoś do opieki nad dziećmi.  Od ostatniej sprzeczki zdążyliśmy się już pokłócić kolejny raz. Chodziło o mnie. Albo może raczej o Susan. Przez Caroline znów zacząłem o niej intensywnie myśleć. To wszystko wróciło i nie potrafiłem tak po prostu przerzucić się z powrotem na teraźniejszość. Cały czas byłem nieobecny. Starałem się, ale za każdym razem i tak mój głupi umysł powracał do obrazów sprzed roku. Dzisiejszego dnia jednak o dziwo udawało mi się jednak skierować swe myśli na to, co aktualnie się działo. Widziałem, że Ellie sprawia to radość. Zwracałem na nią dziś więcej uwagi niż normalnie. Musiałem wreszcie wziąć się w garść. Zależało mi przecież na niej. Z resztą jak miałem o niej nie myśleć, gdy stała przede mną półnaga i wiła się do kamery? W sumie ja też nie pozostawałem w tyle. Ten teledysk miał mieć charakter mocno erotyczny, więc nagość w nim dominowała. Na palcach jednej ręki mógłbym zliczyć momenty, gdy miałem na sobie spodnie. Ten klip był naprawdę trudny do nakręcenia. Wiele musiałem się męczyć, żeby mój twardziel nie stanął na baczność. Przy takiej kobiecie naprawdę o to trudno. Z każdą sekundą pragnąłem jej co raz bardziej i bardziej. Odliczałem już czas do zakończenia nagrań. Dlatego tez dawałem z siebie wszystko, by uniknąć zbędnych stop klatek, powtórek i innych takich, Chciałem jak najszybciej być już w domu. W łóżku. Z NIĄ!

            Wreszcie nadszedł ten czas i mogliśmy wracać. Po zdjęciach odbyła się mała impreza dla wszystkich, którzy z nami pracowali. My jednak zerwaliśmy się z niej wcześniej. Wsiadłem za kółko i ruszyliśmy w stronę domu. 

- Tak bardzo mi się chce.. – Powiedziałem, prowadząc samochód. 

- Czego? – Zapytała Elena. 

- Ciebie. – Spojrzałem na nią uwodzicielskim wzrokiem, a ta zachichotała. Położyłem rękę na jej kolanie i jechałem co raz wyżej i wyżej. Całe szczęście miała sukienkę, więc było łatwiej dostać się w odpowiednie miejsce. Nie odrywając wzroku od drogi, kierowałem swą dłoń w kierunku jej krocza. Kiedy już tam dotarłem, sprawnie odchyliłem materiał majtek i przedostałem się do celu. Zacząłem delikatnie łaskotać ją po myszce. Spojrzałem na jej twarz. Podobało jej się. Po chwili delikatnie zanurzyłem w niej kawałek palca wskazującego. Wyjąłem go i włożyłem z powrotem, jednak dalej i w towarzystwie palca środkowego. Zacząłem nimi powoli poruszać. Co raz trudniej było skupić mi się na drodze. Chciałbym już być w sypialni. Mój penis gniótł się w spodniach. Rósł i rósł, ale nie miała wystarczająco miejsca. W końcu nie wytrzymałem. Ochota była tak wielka, że zjechałem na pobocze. Zatrzymałem samochód pomiędzy innymi zaparkowanymi autami i zgasiłem silnik. 

- Dlaczego stajemy? Myślałam, że chcesz… - Nie dałem jej dokończyć. 

- Chcę. – Odparłem, odpinając pas i złączyłem razem nasze usta. Włożyłem jej język do środka i zacząłem świdrować. W tym samym czasie rozpiąłem rozporek i wyjąłem członka na zewnątrz. Wreszcie. 

- Tutaj nie ma miejsca… - Wymamrotała Ellie. 

- Więc przenieśmy się do tyłu. – Powiedziałem. Z trudem wepchnąłem penisa z powrotem do spodni i wyszedłem. Otworzyłem tylnie drzwi i usiadłem na kanapie. Blondynka zrobiła to samo. Przyssała się znów do mnie. Już dłużej nie mogłem. Ta gra wstępna trwała zdecydowanie za długo. Chwyciłem ją i położyłem. Włożyłem ręce pod jej sukienkę, po czym po nogach zsunąłem koronkowe majtki. Rozpiąłem swoje spodnie i razem z majtkami zsunąłem je do kolan. Położyłem się na kobiecie i kierując penisa ręką wszedłem do jej środka. Ellie jęknęła cicho w tym czasie. Zacząłem się w niej delikatnie posuwać, dając jej czas na przywyknięcie do mojej obecności. Chwilę później przyspieszyłem. Czułem jak blondynka wije się pode mną. Było mi cudownie i jej zapewne również. Przez koszulkę czułem, jak wbija mi paznokcie w plecy i błądzi rękoma po nich. Byłem co raz bliżej końca, dlatego też przyspieszyłem jeszcze bardziej. Nie potrafię opisać, jakie uczucia wtedy mną targały. To było fantastyczne. Dodatkowo atmosferę podgrzewał fakt, że byliśmy prawie w samym środku miasta, w samochodzie zaparkowanym na poboczu i w każdej chwili ktoś mógł nas zauważyć. Kompletne szaleństwo i spontan. Z Susan nigdy nie doświadczyłem czegoś takiego. Susan.. Cholera! Znów o niej pomyślałem i to w takim momencie! Mimo wszystko jednak było mi wspaniale. Czułem, że to już ten czas. Moje ciało przeszedł dreszcz podniecenia, po czym z mojego penisa wytrysnęła sperma. 

- O, Susan… - Doszedłem z jej imieniem na ustach. Dopiero po chwili dotarło do mnie, co powiedziałem. Zatrzymałem się. Spojrzałem na twarz Eleny. Było ciemno, ale widziałem, że jest zła. A może rozczarowana? Nie miałem zbyt dużo czasu, by się przyjrzeć, bo sprzedała mi siarczystego policzka i zrzuciła mnie z siebie. Leżałem na podłodze samochodu i próbowałem wstać, podczas, gdy ona wciągała na tyłek swoje majtki. Wzięła torebkę z przedniego siedzenia i otworzyła drzwi, by wyjść. Nie wiedziałem co mam robić… Instynktownie chwyciłem ją za rękę. 

- Ellie, zaczekaj… 

- Puść mnie! – Krzyknęła, a jej po jej głosie było słychać, że jest bliska płaczu. Nie wypełniłem jej prośby. Nie chciałem jej tracić. – No puszczaj! – Krzyknęła jeszcze głośniej, Wyrwała się i uciekła z auta. Szybko wstałem i wsunąłem na siebie spodnie. Wsiadłem za kierownicę i zacząłem jechać za nią. Chciałem to naprawić. Boże! Jakim ja jestem idiotą.. Szła chodnikiem. Dzielił nas rząd zaparkowanych samochodów. Otworzyłem szybę i wystawiłem głowę, nie zatrzymując samochodu. 

- Ellie, pogadajmy. Proszę. 

- Nie mamy o czym. 

- Ale ja cię kocham. – Powiedziałem. 

- Nie! – Zatrzymała się i spojrzała na mnie, więc i ja zatrzymałem samochód. – To ja kocham ciebie, a ty nadal kochasz tylko swoją zmarłą żonę. Oprzytomniej, chłopie. Zostaw mnie w spokoju! – Po tych słowach zawróciła, a ja nie miałem jak, bo była to ulica jednokierunkowa. Ruszyłem przed siebie. Właśnie straciłem kolejną ważną dla mnie osobę…

**Ellie**

            Ja chyba zwariuję! Jak on mógł?! Wiedziałam, że nie będzie łatwo, ale nigdy przez myśl by mi nie przeszło, że powie do mnie „Susan”. I to kiedy? W trakcie seksu! Na ślubnym kobiercu też by mi powiedział „biorę sobie ciebie SUSAN za żonę” ?! Elena! Tak mi kurwa na imię! Łzy cisnęły mi się do oczu. Nie mogłam powstrzymać płaczu. Czułam się zraniona. Serce pękło mi na pół. Naprawdę go pokochałam i miałam nadzieję, że kiedyś uda mi się zająć miejsce jego zmarłej żony, jednak ogromnie się pomyliłam. Zapłakana szłam przez miasto, by dotrzeć do mieszkania mojej przyjaciółki. Musiałam z kimś porozmawiać. Poza tym była noc. Nie mogłam jej spędzić na ulicy. Było mi zimno. Wyglądałam pewnie okropnie. Mój makijaż zapewne rozlał się po twarzy, sukienka jaK wyciągnięta psu z gardła. Porażka. Nie chciałam, żeby ktokolwiek mnie rozpoznał. Jeszcze tego mi tylko brakowało. Dodatkowo czułam, jak lepią mi się uda. Była na nich sperma Logana. Czułam się tragicznie. W końcu dotarłam na miejsce. Zdawałam sobie sprawę z tego, że jest już 2 w nocy i każdy normalny człowiek o tej porze śpi, ale miałam nadzieję, że Katy okaże zrozumienie. Było mi wstyd pokazać się komukolwiek w takim stanie. W budynku na pewno spotkałabym dozorcę, dlatego wyjęłam telefon z torby i wybrałam numer do przyjaciółki. 

- Hallo? – Odebrała zaspana. 

- Hallo. Katy? To ja. Ellie. 

- Ellie? Wyjaśnisz mi do cholery dlaczego budzisz mnie w środku nocy? 

- Stoję pod twoim domem. Wyjdź po mnie, proszę. Wszystko ci wyjaśnię. 

- Coś się stało? 

- Tak. Wyjdziesz po mnie? 

- Zadzwonię do dozorcy i cię w puści. – Powiedziała. 

- Nie, nie, nie. Weź jakiś płaszcz, czy chociaż bluzę, byleby z kapturem i zejdź na dół. 

- Ale po co Ci….

- Proszę. – Wcięłam się jej w słowo. 

- Dobra, zaraz będę. 

Chwilę potem Katy zeszła na dół. Gdy mnie zobaczyła, niemal mnie nie poznała. 

- Boże. Ellie, to ty? Wyglądasz tragicznie… - Oznajmiła w dłoni trzymając bluzę dla mnie. 

- Dzięki. – Powiedziałam z ironią w głosie i zabrałam jej ubranie z dłoni. Szybko założyłam na siebie bluzę i zaciągnęłam na głowę kaptur. 

- Chodźmy do środka. – Powiedziała Katy. 

- Nawet nie wiesz, jak bardzo tego pragnę. – Oznajmiłam szczerze i weszłyśmy do budynku. Minęłyśmy dozorcę, który gapił się na mnie jak na wariatkę, po czym dotarłyśmy do jej mieszkania. 

- Teraz powiesz mi co się stało? – Zapytała. 

- A mogę się najpierw wykąpać? 

- Łazienka jest twoja. – Brunetka uśmiechnęła się do mnie. 

- Dziękuję. – Powiedziałam. – Katy? Dasz mi jeszcze jakieś czyste ubrania? 

- Pewnie. Idź do łazienki, a ja  zaraz ci coś przyniosę. 

- Kochana jesteś. 

- Wiem. A ty będziesz się kochana ostro tłumaczyć. 

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Witam Was kochani rozdział po jubileuszu ^^ Jak wrażenia? Smutni, że to koniec Lellie? Szczerze? Mi serce pęka, że muszę ich rozdzielić. Jestem ciekaw, co Wy o tym sądzicie :) 

Nadeszła pora, by trochę się pożalić. Zaobserwowałem ogromny spadek zainteresowania. Wyświetleń mniej, komów mniej. Demotywacja... Smutno mi, ale nie będę się obrażać. Dziękuję tym, którzy nadal ze mną wytrzymują ;* 

Jak myślicie? Co wykażą testy DNA? Carlos jest tatusiem, czy też nie? Jak Logan będzie zachowywał się po rozstaniu? O tym w kolejnych rozdziałach. ^^

Pozdrówki:
BTC