12. Straszne wieści

**Carlos**

                Siedzieliśmy w szpitalu na poczekalni. Byłem głodny i spragniony, jednak nie miałem ochoty jeść ani pić. Byłem zbyt zmartwiony Loganem i dzieciakami. Gdzie ten idiota mógł je zostawić? Co on mógł z nimi zrobić? To drugie pytanie nurtowało mnie bardziej. Bałem się, że coś strzeliło mu do tego głupiego łba i skrzywdził te dwie małe istotki. Z drugiej strony karciłem się za to w myślach, przecież Logan nie jest psychopatą, żeby zabijać swoje własne dzieci, które tak bardzo kocha. Z trzeciej strony, życie też zawsze kochał, a całkiem niedawno się na nie targnął, więc teraz niczego nie mogłem być pewien. Z rozmyślań wyrwał mnie krzyk pani Henderson, biegnącej w naszą stronę:
- Co z moim synem, co z Loganem?! Mówcie szybko.- Błagała zanosząc się płaczem i szarpiąc Kendalla za koszulę.
- Pam, uspokój się. – Wydyszał pan Jeffrey odciągając ją od blondyna.
Kendall wyjaśnił im całą sytuację, lecz to ich nie uspokoiło.
- Ale jak to nie wiadomo gdzie są dzieci?!- Spytała zmartwiona babcia.
- Próbujemy to ustalić. Sprawę zgłosiliśmy na policję, jednak wydaje mi się, że dowiemy się wszystkiego dopiero gdy Logan się obudzi.
- No dobrze. A kiedy może się wybudzić?- spytał pan Henderson.
- Dziś mają go wybudzać, jednak nie wiemy dokładnie kiedy. Spędziliśmy tu całą noc i nadal jesteśmy w totalnej niewiedzy. – Wyjaśnił Kendall.
- Jak to całą noc? Idźcie prędko do domu. My porozmawiamy z lekarzem i damy wam znać jak wybudzą Logana.
- Niech będzie. – Zgodziliśmy się i ruszyliśmy w kierunku wyjścia.

                Na miejscu każdy poszedł wygłodniały do kuchni na żer. Dopadliśmy się do lodówki jak wygłodniałe wilki i wyjadaliśmy zawartość. Caroline zrobiła dla wszystkich kawę. Po posiłku rozeszliśmy się do swoich pokoi, aby odpocząć i nabrać sił. Walnąłem się zmęczony na łóżko, podłożyłem ręce pod głowę i zacząłem rozmyślać. Moja żona położyła się obok mnie i wtuliła się we mnie. Objąłem ją i pocałowałem w głowę. Nie odzywaliśmy się, oboje zastanawialiśmy się nad tym, co może dziać się z Grace i Mitchelem. Powróciły te najczarniejsze myśli. Co jeśli Logan zrobił im coś złego? Co jeśli z zimną krwią zakatował te biedne dzieci? Bałem się o tym myśleć, nie chciałem o tym myśleć, w głębi duszy miałem ogromną nadzieję, że mój przyjaciel jednak oddał dzieci pod opiekę sąsiadce, ale może akurat jej nie było, albo ominęliśmy jakieś mieszkanie. Biłem się z myślami, przedstawiałem sobie wszystkie możliwe scenariusze i nie mogłem zdecydować, który z nich jest najbardziej możliwy. Z rozmyślań wyciągnęła mnie Caroline:
- Carlos?
- Tak?
- O czym myślisz?
- A o czym mogę myśleć? Zastanawiam się, co Logan mógł zrobić z dziećmi i sam nie wiem..
- Aha…
- A Ty?
- Co ja?
- O czym Ty myślisz?
- Chcesz wiedzieć? – Spytała z tajemniczym błyskiem w oku.
- Tak, chcę.
W tym momencie kobieta jak na zawołanie zaczęła dobierać się do mojego rozporka. Nie wiedziałem, czy mam ją powstrzymywać, czy oddać się w jej ręce. Po krótszym namyśle wybrałem drugą opcję. Gdy odpięła już pasek moich spodni, podniosłem biodra do góry, aby mogła je swobodnie opuścić. Razem z nimi zdjęła także bokserki i mój penis był już na powierzchni. Niestety jeszcze do niczego się nie nadawał, ale Caroline postanowiła to zmienić. Chwyciła go w dłoń i zaczęła masować. Drugą ręką odsunęła mi podkoszulek do góry i badała mięśnie mojego brzucha. Wzięła lekko naprężoną męskość w usta i zaczęła ssać. Wojownik co raz bardziej twardniał, a ja odczuwałem co raz większą przyjemność. Sapałem z podniecenia i mierzwiłem włosy ukochanej. W końcu wypuściła go z ust
i przejechała językiem po całej długości. Całowaliśmy się. Starając się nie odrywać jej od siebie, ściągałem z niej ubrania. Kiedy była już naga, położyłem się na niej i ręką zaprowadziłem swojego przyjaciela do jej wejścia. Starałem się być delikatny z myślą o Kendallu, który mieszka pod nami
i zawsze wszystko słyszy, jednak z czasem moja żona spragniona przyjemniejszych doznań, położyła mi ręce na pośladki i zaczęła dociskać mnie mocniej do siebie. Po chwili już sam wykonywałem takie ruchy i nie była potrzebna jej pomoc. Wsuwałem i wysuwałem się z niej dość szybko, lecz nie było to jeszcze wszystko, na co mnie stać. Asa trzymałem w rękawie, a właściwie to nie wiem gdzie go trzymałem, bo przecież byłem nagi. Przysiadłem na udach ukochanej i złapałem w dłonie jej piersi. Masowałem je łapczywie, jakbym chciał pożreć je rękoma, jednocześnie posuwając ją w nadal
w miarę spokojnym tempie. Przyspieszyłem. Ta zaczęła głośno jęczeć, a czasem nawet wydobywała
z siebie krótkie jęki rozkoszy. Usłyszałem pukanie dochodzące z podłogi. Domyśliłem się, że to Kendall próbuje nas uspokoić, jednak ja nie miałem zamiaru tego robić. Wręcz przeciwnie przyspieszyłem jeszcze bardziej, a moja ukochana jeszcze głośniej okazywała jak jej dobrze. Sam też zacząłem wydobywać z siebie odgłosy podniecenia i w duecie robiliśmy na złość sąsiadowi. Robiliśmy to tak szybko, że aż łóżko się poruszało i zaczęło trzeszczeć, co dodatkowo wzmogło hałas. Nagle poczułem jak przyjemne ciepło, któremu towarzyszył także, jakże przyjemny dreszcz zalewają mnie od środka. W tej samej chwili potężna dawka spermy wytrysnęła ze mnie wprost do wnętrza Caroline. Wypuściłem z ulgą powietrze i walnąłem się na łóżko. Pocałowałem ją w policzek. W dość krótkim czasie przeniosłem się do krainy snu, z której wyrwał mnie głośny krzyk Jamesa. W biegu ubraliśmy szlafroki i pobiegliśmy do jego pokoju.

**James**

                Kiedy już napchaliśmy nasze wygłodniałe brzuchy, razem z Adrianą poszedłem do mojego pokoju. Otworzyłem przed nią drzwi i zaprosiłem do środka. Zamknąłem je i od razu podążyliśmy
w stronę łóżka. Położyliśmy się. Chwyciłem w dłoń pilota i włączyłem telewizor. Zostawiłem na jakimś głupawym teleturnieju, ale i tak nie zwracałem na niego uwagi. Razem z ukochaną wymienialiśmy się zdaniami na temat tego, co może dziać się z dziećmi Logana. Tylko to siedziało nam w głowie. Nagle do pokoju wszedł Kendall, który wyglądał jakoś dziwnie. Jakby był obrzydzony, a za razem śmiał się
z czegoś. Nie wytrzymałem i zapytałem:
- Co się stało?
- Carlos i Caroline się stali.
- Co?
- Ciemnoto. Rżną się równo.
- Co Ty gadasz?- Uśmiechnęła się Adriana.
Kendall usiadł obok nas i zaczął opowiadać:
- A więc. Odpoczywałem sobie w ciszy i już powoli przymykały mi się oczy, kiedy nagle usłyszałem odgłosy. Caroline jęczała jak opętana, co jakiś czas wypowiadając imię Carlosa. Poszedłem więc do łazienki, chwyciłem szczotkę i puknąłem trzy razy w sufit jak zawsze. O dziwo nie poskutkowało. Co lepsze, zachowywali się jeszcze głośniej. Nie chciałem im przeszkadzać, to przyszedłem do was.
- Ci to umieją poradzić sobie ze zmartwieniami.. – Westchnęła Adriana. –Czemu my tak nie robimy? – Spytała, a Kendall zmroził ją wzrokiem.
- Spokojnie. Ona tylko żartowała. – Poklepałem przyjaciela po ramieniu.
Zaczęliśmy rozprawiać o wszystkim i o niczym. Nagle naszą uwagę przykuła charakterystyczna melodia, a potem niski, męski głos w telewizji: „ serwis informacyjny 24/seven, zawsze na bieżąco”. Zawiesiliśmy wzroki na ekranie i nasłuchiwaliśmy tego, co ciekawego się zdarzyło.
 „Dziś rano policja znalazła dwa ciała noworodków zakopane w lesie. Z naszych źródeł wynika, że to chłopiec i dziewczynka. Prawdopodobnie dzieci zostały  zakopane żywcem. Policja szuka świadków oraz sprawcy zdarzenia. Próbują ustalić prawnych opiekunów maleństw. Jeśli ktoś cokolwiek może wiedzieć w tej sprawie, proszony jest o niezwłoczny kontakt z policją”.
Po tym co usłyszałem, nie wiedziałem co myśleć. Wykrzyczałem tylko „O JA PIERDOLĘ!” , a Kendall chwycił za telefon. Dlaczego nas nie poinformowali? Chwilę potem Carlos i Caroline wbiegli przestraszeni do naszego pokoju.
- Co się stało? Czemu się tak wydarłeś? - Spytał Latynos.

_____________________________________________________

A więc.. Nie zapijajcie!! Komentujcie :)

Jak myślicie? Czy Logan na prawdę mógł zabić swoje dzieci? Czy jak wybudzi się ze śpiączki, dostarczy istotnych informacji? Czekajcie, a się dowiecie :D

Pozdrawiam:
BTC